#ayanketab
سید احمد حسینی متخلص به هاتف اصفهانی از شعرای نامی ایران در عهد
افشاریه و زندیه است. وی اصالتا از خانوادهای آذربایجانی بود ولی
در اصفهان بدنیا آمد. سید احمد درکودکی به تحصیل علوم قدیمه و از
جمله ادبیات فارسی و عربی، طب، منطق و حکمت پرداخت و گذشته از
علم طب که در آن تسلط داشت، به یکی از سرآمدان زبان عربی مبدل
گشت و اشعاری به زبان عربی سرود. هاتف در جوانی به سرودن اشعار
خود پرداخت و در طول زندگی آرام خود از مدح شاهان و روی آوردن به
دربار سلاطین خود داری کرد و بیشتر به مطالعه و حکمت و عرفانمشغول
بود. وی در سال ۱۱۹۸ درگذشت.
هاتف اصفهانی شاعری توانا و مسلط به زبان و ادب فارسی بود. وی از
سبک شعرای متقدم ایران به ویژه حافظ و سعدی پیروی می کرد و طبع
خود را در سرایش تمامی قالبهای شعری اعم از غزل، قصیده و رباعی،
ترجیعبند و ترکیببند آزمود. شهرت عمده هاتف به سبب شاهکار بزرگ
ادبی او (ترجیعبند عرفانی) است که در آن هم از حیث حسن ترکیب
الفاظ و هم از حیث توصیف معانی داد سخن داده است. وی مرثیه های
زیبایی نیز با استفاده از ماده تاریخ (حروف ابجد) در مرگ بزرگان و
دوستان خود سرود که این اشعار از ارزش بالایی برخوردارند.
مهمترین اثر باقی مانده از هاتف اصفهانی دیوان اشعار او و چند صد بیت شعر بهزبان عربی است.